اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره های هیجانی بر راهبردهای نظم جویی شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از جنگ

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره های هیجانی در تعدیل طرحواره های هیجانی و راهبردهای نظم جویی شناختی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود. روش: شش نفر از بیمارانی که به درمانگاه بیمارستان بقیه الله (عج) مراجعه کردند، بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از همتاسازی در سه گروه دو نفره (ترکیب درمان مبتنی بر طرحواره های هیجانی و دارودرمانی، ترکیب درمان شناختی رفتاری و دارودرمانی و درمان دارویی صرف) قرار گرفتند. بیماران دو گروه اول 5 بار و بیماران درمان دارویی صرف 3 بار بوسیله ی مقیاس طرحواره های هیجانی لیهی (less)، فرم کوتاه پرسشنامه راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان (cerq)، مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد (ies-r) ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های اندازه اثر کوهن، تغییر روند شیب و تفسیر فراز و فرودهای نمودارها استفاده شد. یافته-ها: بعد از درمان بیمارانی که درمانest دریافت کردند طرحواره های منفی (نشخوارذهنی، غیرقابل کنترل بودن، احساس گناه) کاهش و نمرات برخی طرحواره های مثبت (ارزش های والا، پذیرش، قابل درک بودن و وفاق) افزایش پیدا کرد. همچنین درمان est نمرات برخی راهبردهای سازگارانه نظم جویی شناختی هیجان (بخصوص پذیرش) را افزایش و نمرات برخی راهبردهای ناسازگارانه نظم جویی شناختی هیجان (ملامت خویشتن، نشخوارگری، فاجعه سازی) بیماران را کاهش داد. نتیجه گیری: درمان est بطور مستقیم با هدف قرار دادن سازوکارهای زیربنایی اختلال استرس پس از سانحه، می تواند گزینه بسیار مناسبی برای درمان این اختلال باشد.